عنصر
اصلی در برنامه نویسی امن با زبان های مختلف برنامه نویسی، مستند سازی خوب
و استفاده از استانداردهای قابل اجرا است. استانداردهای کدنویسی، برنامه
نویسان را ترغیب به پیروی از مجموعه ای متحدالشکل از قوانین و راهنماییها
می کند که بر اساس نیازمندی های پروژه و سازمان تعیین شده است، نه بر اساس
سلایق و مهارت های مختلف برنامه نویسان. به محض تعیین استانداردهای مذکور،
می توان از آن به عنوان معیاری برای ارزیابی کدهای منبع، چه به صورت دستی و
چه به صورت اتوماتیک استفاده کرد.
از استانداردهای معروف در این زمینه می توان به استانداردCERT برای کدنویسی امن اشاره کرد که یک سری از قوانین و پیشنهادات را برای کد نویسی امن با زبان های برنامه نویسی C، C++
و جاوا ارائه می دهد. هدف از این قوانین و پیشنهادات، حذف عادت های
کدنویسی ناامن و رفتارهای تعریف نشده است که منجر به آسیب پذیری های قابل
سوءاستفاده می شود. به کارگیری استانداردهای مذکور منجر به تولید سیستم های
با کیفیت بالاتر می شود که در برابر حملات بالقوه، پایدارتر و مقاوم تر
هستند.
در مقاله "آشنایی با استاندارد CERT برای برنامه نویسی امن"، کلیات استاندارد CERT در زمینه مزبور را توضیح دادیم و در سری مقاله های برنامه نویسی امن به زبان C
به صورت تخصصی تر شیوه برنامه نویسی امن با این زبان را مورد بررسی قرار
می دهیم. قابل ذکر است که در این استاندارد 89 قانون و 134 پیشنهاد برای
برنامه نویسی امن با زبان C
ارائه شده است که در این سری مقالات، مهمترین آنها را که در سطح یک قرار
دارند، شرح خواهیم داد. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد سطح بندی قوانین و
پیشنهادات به مقاله "آشنایی با استاندارد CERT
برای برنامه نویسی امن" مراجعه فرمایید. در مقاله قبلی در مورد قوانین
سطح اول ارائه شده در مورد آشته ها صحبت کردیم و در مقاله حاضر به
پیشنهادات ارائه شده سطح اول در مورد مدیریت حافظه خواهیم پرداخت.