طرز کار برنامه های ضد ویروس
ضد
ویروس اصطلاحی است که به برنامه یا مجموعه ای از برنامه
ها اطلاق می شود که برای محافظت از کامپیوتر ها در برابر ویروس
ها استفاده می شوند. مهم ترین قسمت هر برنامه ضد ویروس موتور
اسکن
(Scanning engine) آن است. جزئیات عملکرد هر موتور متفاوت است ولی همه آنها
وظیفه اصلی شناسایی فایل های آلوده به ویروس را با استفاده از
فایل امضای ویروس ها بر عهده دارند. فایل امضای ویروس یک رشته
بایت است که با استفاده از آن می توان ویروس را به صورت یکتا
مورد شناسایی قرار داد و از این جهت مشابه اثر انگشت انسان ها
می باشد. ضد ویروس متن فایل های موجود در کامپیوتر را با نشانه
های ویروس های شناخته شده مقایسه می نماید. در بیشتر موارد در
صورتی که فایل آلوده باشد برنامه ضدویروس قادر به پاکسازی آن و
از بین بردن ویروس است. در مواردی که این عمل ممکن نیست
مکانیزمی برای قرنطینه کردن فایل آلوده وجود دارد و حتی می
توان تنظیمات ضدویروس ها را به گونه ای انجام داد که فایل
آلوده حذف شود.
بعضی از برنامه های ضد ویروس برای شناسایی ویروس های جدیدی که هنوز فایل امضای آنها ارائه نشده از روش های جستجوی ابتکاری استفاده می کنند. به این ترتیب داده های مشکوک در فایل های موجود در سیستم و یا فعالیت های مشکوک مشابه رفتار ویروس ها (حتی در صورتی که تعریف ویروسی منطبق با آنچه که در فایل مشکوک یافت شده موجود نباشد) علامت گذاری می شوند. اگر ضد ویروس فعالیت مشکوکی را مشاهده نماید، برنامه ای که فعالیت مشکوک انجام داده را قرنطینه نموده و به کاربر در مورد آن اعلام خطر می کند (به عنوان مثال اعلام می شود که برنامه مشکوک مایل به تغییر Windows Registry می باشد). دقت این روش پایین است و در بسیاری از مواقع در شناخت فایل های مشکوک به ویروس اشتباهاتی رخ می دهد.
در چنین مواقعی فایل قرنطینه شده برای شرکت های سازنده ضد ویروس ها ارسال می شود که پس از تحقیق و آزمایش آن، در صورتی که واقعا فایل آلوده به ویروس باشد نام، امضاء و مشخصات آن مشخص شده و پادزهر آن ارائه می گردد. در این صورت کد مشکوک تبدیل به یک ویروس شناخته شده می شود.
قابلیت های نرم افزار های ضدویروس
سطح محافظت نرم افزار بسته به جدید و بروز بودن آن متغیر است. محصولات جدیدتر قابلیت های مانند بروز رسانی خودکار، اسکن های زمان بندی شده، محافظت از سیستم به صورت ماندگار در حافظه و همچنین امکان یکپارچه شدن با برنامه های کاربردی اینترنتی مانند برنامه های e-mail و مرورگرهای وب را دارند. نسخه های قدیمی تر نرم افزارهای ضدویروس تنها یک اسکنر بودند که باید به صورت دستی راه اندازی می شدند. همه نرم افزار های ضدویروس در صورتی که به صورت منظم به روز رسانی شده و عملیات اسکن بر روی دیسک های سخت، تجهیزات قابل انتقال (مانند فلاپی و Zip disk) انجام شود می توانند دستگاه کامپیوتر را در برابر ویروس ها مقاوم کنند. در واقع نقطه برتری محصولات جدید ضد ویروس در قابلیت های آنها برای محافظت از سیستم در مواقعی است که کاربر دانش و یا دقت لازم برای به کارگیری آن را ندارد.
حداقل توقعی که از یک برنامه ضد ویروس خوب می توان داشت این است که در برابر ویروس های boot-sector، ماکرو، اسب های تروا و فایل های اجرایی آلوده به ویروس و کرم اقدامات محافظتی لازم را به عمل آورد. از محصولات جدیدتر می توان انتظار محافظت در برابر صفحات وب، اسکریپت ها، کنترل های ActiveX و اپلت های جاوای خطرناک، همچنین کرم های e-mail را داشت.
