پروسسورهای امن

پاشنه آشیل

شاید تا کنون نام Buffer Overflow یا سرریز بافر را  شنیده باشید. بعنوان یک متخصص امنیت شبکه این نام قاعدتا کابوس همیشگی شما بوده است. اگر این نام را نشنیده اید اجازه دهید تا به شکل دیگری مساله را معرفی کنیم: بعنوان یک مدیر شبکه یا کارشناس کامپیوتر بدترین خاطره ماههای گذشته خود را مرور کنید... Blaster!

یک کرم کامپیوتری که برای آلوده کردن تمامی کامپیوترهای سازمان شما تنها به چند ثاینه وقت و یک ارتباط معمولی با اینترنت نیاز داشت و البته یکعدد سیستم عامل ویندوز. طبق معمول پس از شیوع یک کرم اینترنتی با آلودگی بالا همه به دنبال مقصرین اصلی میگردند. میکروسافت در طی تنها چند ماه بارها مجبور به انتشار Patchهای جدید شد و البته بیش از هر زمان دیگری اعتبارش به چالش کشیده شد. اما آیا  واقعا مقصر اصلی میکروسافت بود؟

تاریخچه

شروع این ماجرا مربوط به سالها پیش است. طراحان زبان برنامه نویسی C و سپس C++ ظاهرا بیش از حد لازم دمکرات بودند. باید قبول کرد که اغلب اوقات کمکی محافظه کاری اگر چاشنی کار شود نتیجه بهتر خواهد بود! در حالی که اغلب زبانهای برنامه نویسی به شکلی برنامه نویس را در تخصیص و یا کاربری حافظه محدود میکنند این زبان دست برنامه نویس را تا حد امکان باز گذاشته تا جایی که برنامه نویس میتواند یک رشته صد بایتی را در یک حافظه ده بایتی کپی کند. همین ویژگی باعث شد تا برنامه نویسان C کمتر حساسیتی در زمینه چک کردن طول رشته هایی که در یک بافر کپی میشوند از خود نشان دهند. نتیجه همه اینها بوجود آمدن یک سرگرمی بسیار پر طرفدار برای هکرها بود. با چند کلک فنی میتوان به جای رشته ورودی یک رشته طولانی حاوی کد یک Back Door را وارد کرد و نتیجه؟ افتادن کنترل کامل کامپیوتر مورد نظر در دست هکر.

اصل ماجرا به همین سادگی است و در واقع پایه فنی بسیاری از کرمهای اینترنتی و بسیاری از خرابکاری ها همین خطاست. Blaster هم بر اساس وجود یک چنین خطایی در یکی از سرویسهای RPC ویندوز عمل میکرد. اما اگر مشکل به این سادگی است چرا تا کنون برای حل آن اقدامی نشده است؟ خواهید گفت دستکم می شد به برنامه نویسان پیشنهاد کرد که لطفا در هنگام نوشتن برنامه طول رشته های ورودی را حتما با طول بافر چک کنید. بسیار پیشنهاد خوبی است اما دو مشکل بزرگ برای عملی کردن آن وجود دارد. اول اینکه برنامه نویسان C اصلا از این پیشنهاد شما خوششان نخواهد آمد. آنها همیشه کارهای مهمتری از چک کردن طول رشته ها دارند! و دومین نکته اینکه حجم بسیار عظیمی از کدهایی را که قبلا نوشته شده نمیتوان دوباره تغییر داد. این مشکل دوم دقیقا چیزی است که میکروسافت با آن روبروست : کد ویندوز بنا به برخی روایتها ملغمه عجیب و غریبی است که هنوز حتی یادگارهایی از کد داس نیز در آن موجود است.

راه حلهایی برای آینده

واقعیت اینست که تا کنون یک دوجین راه حل برای حل این مشکل پیشنهاد شده است و بسیاری از تکنولوژیهای جدید یکی از اولین ویژگیهای خود را حل این مشکل عنوان میکنند. جاوا و .NET دو مثال خوب برای این قضیه هستند. این دو زبان (اجازه دهید با کمی اغماض .NET را زبان بنامیم هر چند اینگونه نیست) مکانیزمهای   سخت گیرانه ای برای مدیریت حافظه دارند و عملا کنترل کامل حافظه برنامه را از دست برنامه نویس خارج میکنند.

اما همانگونه که حدس میزنید این دو نیز همان اشکالهای قبلی را دارند: تغییر تمام کدهای موجود و تبدیل آنها به کدهای جاوا و یا .NET عملی نیست. اینها مشکل را فقط در آینده دور حل کرده اند اما اکنون چاره چیست؟

تغییر دیدگاه

اخیرا شرکت AMD پروسسورهایی را روانه بازار کرده است که مهمترین ویژگی آنها اینست : مقاومت در برابر حمله سرریز بافر. این اولین بار نیست که برای مشکلات  نرم افزاری راه حلهای سخت افزاری پیشنهاد میشود. در واقع به نظر میرسد مشکل دارد در جایی حل میشود که اساسا انتظار آن نمیرفت: در پایین ترین سطح سیستم: پروسسور.

همانگونه که پیشتر دیدیم این حمله تنها زمانی امکان پذیر میشود که هکر بتواند بهشی از کد را وارد داده کند و به اجرای آن بپدازد. هر برنامه در هنگام اجرا از بخشهای مختلفی در حافظه تشکیل میشود که مهمترین بخشهای آن عبارتند از دو بخش کد و داده. تا کنون این دو بخش از دید پردازنده ها یکسان بودند و پردازنده تفاوتی بین آنها نمیگذاشت . این تنها نرم افزارها بودند که این تفاوت را درک میکردند. اما ازین پس پردازنده های AMD سری Athlon 64 (برای کامپیوترهای شخصی) و سری Opteron (برای سرورها) این تفاوت را خواهند فهمید. به محض اینکه هکر سعی کند یک قطعه کد را در قسمت مربوط به داده برنامه اجرا کند پردازنده جلوی آنرا خواهد گرفت و یک پیغام خطا برای سیستم عامل ارسال خواهد کرد و سیستم عامل برنامه عامل خطا را خواهد بست.

دقت کنید که کارکرد نهایی این تکنیک وابسته به همکاری کامل سیستم عامل و پردازنده است . به همین دلیل مدیران AMD عملکرد نهایی این تکنیک را در نسخه آینده XP وعده داده اند. البته Intel نیز برای اینکه از قافله عقب نماند خبر از همکاری با میکروسافت برای حل این مشکل داده است. سری آینده Itanium از شرکت اینتل خصلتی مشابه Athlon های AMD خواهد داشت.

افق

آیا این به معنی پایان داستان Blaster یا Slammer است. به نظر نمی رسد اینگونه باشد هر چند باید  منتظر نتایج عملی این تکنولوژی باشیم اما از همین اکنون میتوان پیش بینی کرد که هکرها هم راههای جدیدی خواهند یافت. بهر حال این نکته را باید یادآوری کنیم که تا به امروز مهمترین تکنیک مورد استفاده هکرها سرریز بافر بوده ست. با توجه به این نکته روزهای سختی برای آنها در پیش است.

 

 

شکستن کلیدهای رمزنگاری

چه طول کلیدی در رمزنگاری مناسب است؟

امنیت هر الگوریتم مستقیماً به پیچیده بودن اصولی مربوط است که الگوریتم بر اساس آن بنا شده است.

امنیت رمزنگاری بر اساس پنهان ماندن کلید است نه الگوریتم مورد استفاده. در حقیقت، با فرض اینکه که الگوریتم از قدرت کافی برخوردار است (یعنی که ضعف شناخته‌شده‌ای که بتوان برای نفوذ به الگوریتم استفاده کرد، وجود نداشته باشد) تنها روش درک متن اصلی برای یک استراق سمع کننده، کشف کلید است.

در بیشتر انواع حمله، حمله‌کننده تمام کلیدهای ممکن را تولید و روی متن رمزشده اعمال می‌کند تا در نهایت یکی از آنها نتیجه درستی دهد. تمام الگوریتمهای رمزنگاری در برابر این نوع حمله آسیب‌پذیر هستند، اما با استفاده از کلیدهای طولانی‌تر، می‌توان کار را برای حمله‌کننده مشکل‌تر کرد. هزینه امتحان کردن تمام کلیدهای ممکن با تعداد بیتهای استفاده شده در کلید بصورت نمایی اضافه می‌شود، و این در حالیست که انجام عملیات رمزنگاری و رمزگشایی بسیار کمتر افزایش می‌یابد.

حمله به برنامه های وبی (۳)

در بخش‌های پیشین از این مجموعه مقالات تعدادی از روش‌های حمله به برنامه‌های وبی معرفی شدند. در ادامه به روش‌هایی که با استفاده از آنها می‌توان به پایگاه داده سیستم نفوذ کرد اشاره می‌شود.

تزریق SQL

به زبان ساده این نوع حمله وارد کردن کد SQL به یک برنامه است، در شرایطی که توسعه دهنده برنامه قصد آن را نداشته و یا حتی پیش‌بینی آن را نیز نکرده باشد. ریشه این نوع حملات به ساختار طراحی ضعیف برنامه برمی‌گردد و تنها در مورد برنامه‌هایی قابل انجام است که از روش‌های ساخت رشته های SQL بهره می‌گیرند.

به مثال زیر توجه کنید:

Dim StrSQL as String = "SELECT CustomerID, CompanyName, ContactName, " & -

     "ContactTitle FROM Customers WHERE CustomerID =  '" & txtCustID.Text & "'"

در عبارت فوق با استفاده از روش ساخت رشته به صورت پویا یک رشته SQL تولید می‌شود که CustomerID‌ با مقدار موجود در txtCustID جایگزین می‌شود. در شرایط عادی کاربر شناسه خود را در Box وارد می‌نماید، برنامه اقدام به جستجو در پایگاه داده نموده و پس از آن نتایج برای کاربر نمایش داده می‌شود. به عنوان مثال اگر کاربر شناسه ALFKI را وارد نماید نتایجی که برنامه تولید می‌کند به شرح زیر خواهد بود:

در چنین موردی کاربر می‌تواند در فرایند تولید عبارت SQL به گونه‌ای دخالت کند که پیام خطا دریافت نماید. اگر خطای تولید شده به درستی در برنامه مدیریت نشود و این پیام به صورت کامل در اختیار کاربر قرار گیرد، اطلاعات بیشتری در خصوص عبارت SQL‌ دراختیار کاربر قرار خواهد گرفت که مقدمه نفوذ به سیستم را فراهم می‌آورد. به عنوان مثال کاربر می‌تواند عبارت زیر را وارد نماید:

کلیدها در رمزنگاری

با روشن شدن اهمیت وجود کلیدها در امنیت داده‌ها، اکنون باید به انواع کلیدهای موجود و مکان مناسب برای استفاده هر نوع کلید توجه کنیم.

۱- کلیدهای محرمانه (Secret keys)

الگوریتمهای متقارن مانند DES از کلیدهای محرمانه استفاده می‌کنند؛ کلید باید توسط دو طرف تراکنش منتقل و ذخیره شود. چون فرض بر این است که الگوریتم شناخته شده و معلوم است، این قضیه اهمیت امن بودن انتقال و ذخیره کلید را مشخص می‌سازد. کارتهای هوشمند معمولا برای ذخیره کلیدهای محرمانه استفاده می‌شوند. در این حالت تضمین اینکه قلمرو کلید محدود است، مهم است: باید همیشه فرض کنیم که یک کارت ممکن است با موفقیت توسط افراد غیرمجاز تحلیل گردد، و به این ترتیب کل سیستم نباید در مخاطره قرار گیرد.

۲- کلیدهای عمومی و اختصاصی (Public and private keys)

امتیاز اصلی و مهم سیستمهای کلید نامتقارن این است که آنها اجازه می‌دهند که یک کلید (کلید اختصاصی) با امنیت بسیار بالا توسط تولید کننده آن نگهداری شود در حالیکه کلید دیگر (کلید عمومی)می‌تواند منتشر شود. کلیدهای عمومی می‌توانند همراه پیامها فرستاده شوند یا در فهرستها لیست شوند (شروط و قوانینی برای کلیدهای عمومی در طرح فهرست پیام‌رسانی الکترونیکی ITU X.500 وجود دارد)، و از یک شخص به شخص بعدی داده شوند. مکانیسم توزیع کلیدهای عمومی می‌تواند رسمی (یک مرکز توزیع کلید) یا غیررسمی باشد.

محرمانگی کلید اختصاصی در چنین سیستمی مهمترین مساله است؛ باید توسط ابزار منطقی و فیزیکی در کامپیوتری که ذخیره شده، محافظت گردد. کلیدهای اختصاصی نباید هرگز بصورت رمزنشده در یک سیستم کامپیوتر معمولی یا بشکلی که توسط انسان قابل خواندن باشد، ذخیره شوند. در اینجا نیز کارت هوشمند برای ذخیره کلیدهای اختصاصی یک فرد قابل استفاده است، اما کلیدهای اختصاصی سازمانهای بزرگ معمولا نباید در یک کارت ذخیره شود.

۳- کلیدهای اصلی و کلیدهای مشتق‌شده (Master keys and derived keys)

یک روش کاستن از تعداد کلیدهایی که باید منتقل و ذخیره شوند، مشتق گرفتن از آنهاست هر زمانی که استفاده می‌شوند. در یک برنامه اشتقاق کلید، یک کلید اصلی همراه با چند پارامتر مجزا برای محاسبه کلید مشتق‌شده استفاده می‌شود که بعدا برای رمزنگاری استفاده می‌گردد. برای مثال، اگر یک صادرکننده با تعداد زیادی کارت سروکار دارد، می‌تواند برای هر کارت، با استفاده از کلید اصلی، شماره کارت را رمز کند و به این ترتیب کلید مشتق‌شده حاصل می‌شود و به آن کارت اختصاص داده می‌شود.

شکل دیگری از کلیدهای مشتق‌شده با استفاده از tokenها که محاسبه‌گرهای الکترونیکی با عملکردهای بخصوص هستند، محاسبه می‌شوند. آنها ممکن است بعنوان ورودی از یک مقدار گرفته شده از سیستم مرکزی، یک PIN وارد شده توسط کاربر و تاریخ و زمان استفاده کنند. خود token شامل الگوریتم و یک کلید اصلی است. چنینی tokenهایی اغلب برای دسترسی به سیستمهای کامپیوتری امن استفاده می‌شوند.

۴- کلیدهای رمزکننده‌کلید (Key-encrypting keys)

از آنجا که ارسال کلید یک نقطه ضعف از نظر امنیتی در یک سیستم بشمار می‌رود، رمزکردن کلیدها هنگام ارسال و ذخیره آنها بشکل رمزشده منطقی بنظر می‌رسد. کلیدهای رمزکننده کلید هرگز به خارج از یک سیستم کامپیوتری (یا کارت هوشمند) ارسال نمی‌شوند و بنابراین می‌توانند آسانتر محافظت شوند تا آنهایی که ارسال می‌شوند. اغلب الگوریتم متفاوتی برای تبادل کلیدها از آنچه که برای رمزکردن پیامها استفاده می‌شود، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

از مفهوم دامنه کلید (key domain) برای محدود کردن میدان کلیدها و محافظت کردن کلیدها در دامنه‌شان استفاده می‌کنیم. معمولا یک دامنه، یک سیستم کامپیوتری خواهد بود که می‌تواند بصورت فیزیکی و منطقی محافظت گردد.  کلیدهای استفاده شده در یک دامنه توسط یک کلید رمزکننده‌کلید محلی ذخیره می‌شوند.هنگامی که کلیدها می‌خواهند به یک سیستم کامپیوتری دیگر فرستاده شوند، رمزگشایی و تحت یک کلید جدید رمز می‌شوند که اغلب بعنوان کلید کنترل ناحیه (zone control key) شناخته می‌شوند. با دریافت این کلیدها در طرف دیگر، تحت کلید محلی سیستم جدید رمز می‌شوند. بنابراین کلیدهایی که در دامنه‌های یک ناحیه قرار دارند از دامنه‌ای به دامنه دیگر بصورتی که بیان گردید منتقل می‌شوند.

۵- کلیدهای نشست (Session keys)

برای محدودکردن مدت زمانی که کلیدها معتبر هستند، اغلب یک کلید جدید برای هر نشست یا هر تراکنش تولید می‌شود. این کلید ممکن است یک عدد تصادفی تولید شده توسط ترمینالی باشد که در مرحله تصدیق کارت قرار دارد باشد. اگر کارت قادر به رمزگشایی روش کلید عمومی باشد، یعنی کلید نشست می‌تواند با استفاده از کلید عمومی کارت رمز شود.

بخشی از تراکنش که در آن کلید منتقل می‌شود اغلب در مقایسه با بقیه تراکنش کوتاهتر است؛ بنابراین بار اضافی این بخش نسبت به کل تراکنش قابل صرفنظر است. چنانچه بقیه تراکنش بسبب استفاده از کلید متقارن با بالاسری کمتری رمز شود، زمان پردازش برای فاز تایید هویت و انتقال کلید قابل پذیرش است. (توضیح اینکه روشهای رمز متقارن از نامتقارن بمراتب سریعتر هستند بنابراین می‌توان ابتدا یک کلید متقارن را با استفاده از روش نامتقارن انتقال داد و سپس از آن کلید متقارن برای انجام بقیه تراکنش استفاده کرد.)

شکل خاصی از کلید نشست، سیستم انتقال کلید است که در برخی سیستمهای پرداخت الکترونیک و مبادله دیتای الکترونیک استفاده می‌شود. بدین صورت که در پایان هر تراکنش، یک کلید جدید منتقل می‌شود و این کلید برای تراکنش بعدی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

حمله به برنامه‌های وبی (۲):

این نوع حمله خیلی مشابه به حملات تزریق اسکریپت است و در مواقعی اتفاق می‌افتد که کد اسکریپت توسط صفحات پویای وب سایر سایت‌ها در مرورگر وب وارد شود. در این نوع حملات، هدف هکر خود سایت نیست، بلکه کاربران آن مد نظر می‌باشند. فرض کنید که یک سایت عبارات جستجو را با استفاده از مجموعه QueryString  (در صورتی که برنامه با استفاده از فناوری .NET توسعه داده شده باشد) و از طریق متد HTTP Get دریافت می‌کند، و سایر سایت‌ها می‌توانند عبارات جستجو را با عبارت پرس و جوس Search ارسال کنند.

YourSite.com?Search=asp.net

صفحه جستجو رشته پرس و جو را خوانده و در پایگاه داده به دنبال عبارت مورد نظر می‌گردد و در نهایت نتیجه جستجو را نمایش می‌دهد. در صورتی که داده‌ای متناسب با عبارت مورد نظر در پایگاه داده وجود نداشته باشد، پیامی مبنی بر یافت نشدن جواب تولید و نمایش داده خواهد شد.

در صفحه جستجو قالبی کد‌های زیر وجود دارند:

رمزنگاری

۱- معرفی و اصطلاحات

رمزنگاری علم کدها و رمزهاست. یک هنر قدیمی است و برای قرنها بمنظور محافظت از پیغامهایی که بین فرماندهان، جاسوسان،‌ عشاق و دیگران ردوبدل می‌شده، استفاده شده است تا پیغامهای آنها محرمانه بماند.

هنگامی که با امنیت دیتا سروکار داریم، نیاز به اثبات هویت فرستنده و گیرنده پیغام داریم و در ضمن باید از عدم تغییر محتوای پیغام مطمئن شویم. این سه موضوع یعنی محرمانگی، تصدیق هویت و جامعیت در قلب امنیت ارتباطات دیتای مدرن قرار دارند و می‌توانند از رمزنگاری استفاده کنند.

اغلب این مساله باید تضمین شود که یک پیغام فقط میتواند توسط کسانی خوانده شود که پیغام برای آنها ارسال شده است و دیگران این اجازه را ندارند. روشی که تامین کننده این مساله باشد "رمزنگاری" نام دارد. رمزنگاری هنر نوشتن بصورت رمز است بطوریکه هیچکس بغیر از دریافت کننده موردنظر نتواند محتوای پیغام را بخواند.

رمزنگاری مخفف‌ها و اصطلاحات مخصوص به خود را دارد. برای درک عمیق‌تر به مقداری از دانش ریاضیات نیاز است. برای محافظت از دیتای اصلی ( که بعنوان plaintext شناخته می‌شود)، آنرا با استفاده از یک کلید (رشته‌ای محدود از بیتها) بصورت رمز در می‌آوریم تا کسی که دیتای حاصله را می‌خواند قادر به درک آن نباشد. دیتای رمزشده (که بعنوان ciphertext شناخته می‌شود) بصورت یک سری بی‌معنی از بیتها بدون داشتن رابطه مشخصی با دیتای اصلی بنظر می‌رسد. برای حصول متن اولیه دریافت‌کننده آنرا رمزگشایی می‌کند. یک شخص ثالت (مثلا یک هکر) می‌تواند برای اینکه بدون دانستن کلید به دیتای اصلی دست یابد، کشف رمز‌نوشته (cryptanalysis) کند. بخاطرداشتن وجود این شخص ثالث بسیار مهم است.

رمزنگاری دو جزء اصلی دارد، یک الگوریتم و یک کلید. الگوریتم یک مبدل یا فرمول ریاضی است. تعداد کمی الگوریتم قدرتمند وجود دارد که بیشتر آنها بعنوان استانداردها یا مقالات ریاضی منتشر شده‌اند. کلید، یک رشته از ارقام دودویی (صفر و یک) است که بخودی‌خود بی‌معنی است. رمزنگاری مدرن فرض می‌کند که الگوریتم شناخته شده است یا می‌تواند کشف شود. کلید است که باید مخفی نگاه داشته شود و کلید است که در هر مرحله پیاده‌سازی تغییر می‌کند. رمزگشایی ممکن است از همان جفت الگوریتم و کلید یا جفت متفاوتی استفاده کند.

دیتای اولیه اغلب قبل از رمزشدن بازچینی می‌شود؛  این عمل عموما بعنوان scrambling شناخته می‌شود. بصورت مشخص‌تر، hash functionها بلوکی از دیتا را (که می‌تواند هر اندازه‌ای داشته باشد) به طول از پیش مشخص‌شده کاهش می‌دهد. البته دیتای اولیه نمی‌تواند از hashed value بازسازی شود. Hash functionها اغلب بعنوان بخشی از یک سیستم تایید هویت مورد نیاز هستند؛ خلاصه‌ای از پیام (شامل مهم‌ترین قسمتها مانند شماره پیام، تاریخ و ساعت، و نواحی مهم دیتا) قبل از رمزنگاری خود پیام، ساخته ‌و hash می‌شود.

یک چک تایید پیام (Message Authentication Check) یا MAC یک الگوریتم ثابت با تولید یک امضاء برروی پیام با استفاده از یک کلید متقارن است. هدف آن نشان دادن این مطلب است که پیام بین ارسال و دریافت تغییر نکرده است. هنگامی که رمزنگاری توسط کلید عمومی برای تایید هویت فرستنده پیام استفاده می‌شود، منجر به ایجاد امضای دیجیتال (digital signature) می‌شود.

حمله به برنامه‌های وبی (۱)

اگر خود و دشمن را می‌شناسید، نیازی به نگرانی در مورد نتیجه هر نبردی ندارید.

اگر خود را می‌شناسید ولی شناخت مناسبی از دشمن ندارید، در پی هر پیروزی باید نگران شکست باشید.

اگر نه خود را می‌شناسید و نه دشمن، در همه نبردها مغلوب خواهید بود.

برگرفته از کتاب «هنر جنگ» نوشته سان تزو

 از یک دید امنیت شبیه جنگی تمام عیار است که هر روز و در تمام ساعات و لحظات ادامه دارد. بسیاری از آسیب پذیری‌ها در سیستم‌های نرم‌افزاری توسط توسعه دهندگانی ایجاد می‌شود که دانش اندکی در رابطه با نکات یا تهدیدات امنیتی دارند و نمی‌دانند که کدهایی که تولید می‌کنند تا چه حد آسیب‌پذیر است.

میزان استفاده از برنامه‌های وبی برای مدیریت تجارت و جذب مشتری‌های جدید از طریق اینترنت در شرکت‌های مختلف در حال افزایش است،‌ و به این ترتیب بازار قابل توجهی برای متخصصین توسعه این گونه سیستم‌ها بوجود آمده است. مزیت اصلی در استفاده از تجارت مبتنی بر وب برای شرکت‌های مختلف در این است که می‌توانند با استفاده از حداقل امکانات پیام خود را به مشتریان بازار در سراسر دنیا برسانند. وب طیف مخاطبان وسیعی را پوشش می‌دهد، این نکته با وجودی که یک ایده‌آل تجاری است ولی می‌تواند اهداف شرکت را نیز به مخاطره بیندازد زیرا مشخص نیست که چه کسانی سایت شرکت را مشاهده می‌کنند. بینندگان سایت علاوه بر شرکای تجاری و مشتریان می‌توانند کاربران بدخواهی باشند که با اهداف خراب‌کارانه در پی نفوذ به سیستم می‌باشند.

در این مقاله نقاط آسیب پذیری رایج مورد بررسی قرار می‌گیرند و راه‌هایی که کاربران می‌توانند از طریق آن برنامه‌ها را تهدید کنند معرفی می‌شوند.

مفاهیم امنیت شبکه

 امنیت شبکه یا Network Security پردازه ای است که طی آن یک شبکه در مقابل انواع مختلف تهدیدات داخلی و خارجی امن می شود. مراحل ذیل برای ایجاد امنیت پیشنهاد و تایید شده اند:

1-     شناسایی بخشی که باید تحت محافظت قرار گیرد.

2-     تصمیم گیری درباره  مواردی که باید در مقابل آنها از بخش مورد نظر محافظت کرد.

3-     تصمیم گیری درباره چگونگی تهدیدات

4-  پیاده سازی امکاناتی که بتوانند از دارایی های شما به شیوه ای محافظت کنند که از نظر هزینه به صرفه باشد.

5-     مرور مجدد و مداوم پردازه و تقویت آن درصورت یاقتن نقطه ضعف