شناسایی مزاحم‌ کامپیوتری

اگر کامپیوتر شما به اینترنت وصل است همواره در معرض انواع تهدیدات هستید. به عنوان رایج‌ترین مورد می‌توان به امکان آلودگی دستگاه‌ به انواع ویروس‌ها و کرم‌هایی که از طریق اینترنت توزیع می‌شوند اشاره نمود. نرم‌افزارهای جاسوس نمونه دیگری از این دست برنامه‌ها هستند که بر روی دستگاه قرار گرفته، فعالیت‌های کاربر و همینطور اطلاعات شخصی مانند گذرواژه‌ها، اطلاعات مربوط به کارت‌های اعتباری و ... را ثبت کرده و به منتشرکنندگان خود گزارش می‌دهند. نفوذ در سیستم‌های کاربران و انجام اعمال نامطلوب آنان از جمله موارد دیگری است که کامپیوترهای متصل به اینترنت را تهدید می‌نماید. نفوذ به روش‌های مختلفی انجام می‌شود و در بسیاری از مواقع کاربر متوجه این مسئله نمی‌شود. حتی بعضی از نفوذگران ردپای خود را هم پاک می‌کنند به نحوی که حمله به سیستم قابل آشکارسازی نیست. 

 

گوگل و حفظ حریم خصوصی کاربران

از زمانی که [1]PI گوگل را به عنوان نامزد دریافت جایزه «برادر بزرگ» در سال ۲۰۰۳ میلادی معرفی کرد، بحث‌های زیادی بین مخالفان و موافقان گوگل درگرفته است. PI‌ که سازمانی مستقل و غیر دولتی است در زمینه حفظ حریم خصوصی فعال است و هر ساله جایزه‌ای را به فعالترین افراد یا موسساتی که در زمینه نقض حریم خصوصی تلاش می‌کنند، اعطا می‌کند. برادر بزرگ عنوانی است که از نام رمان ۱۹۸۴ برگرفته شده است. در این رمان جورج ارول جهان را در سال ۱۹۸۴ به تصویر می‌کشد و برادران بزرگ را به عنوان ناظر اعمال مردم معرفی می‌کند.

 

لوگوی گوگل

 

نرم‌افزارهای جاسوسی و مقابله با آنها (۳)

چگونگی قرارگرفتن نرم‌افزار جاسوسی روی کامپیوتر  و روش مقابله به آن

تنها مساله در مورد نرم‌افزار جاسوسی این نیست که چه مدت روی کامپیوتر شما قرار داشته و چه قصدی دارد، بلکه فهمیدن اینکه چگونه و از کجا این برنامه وارد کامپیوتر شما شده است، در درجه اول قرار دارد.

در شماره‌های (۱) و (۲) با نرم‌افزارهای جاسوسی و انواع‌ و عملکرد آنها آشنا شدیم. درست مانند علفهای هرز که بدون سروصدا هنگام قدم زدن در جنگل به جوراب شما می‌چسبند، هنگامی که مشغول گشت و گذار در اینترنت هستید، نرم‌افزار جاسوسی خودش را مانند یک مسافر قاچاقی به کامپیوتر شما می‌چسباند! اما قبل از اینکه هرچیزی بتواند روی کامپیوتر شما نصب گردد، معمولا باید روی چیزی کلیک یا برنامه‌ای را باز کنید. در زیر چند تا از معمولترین روشهای مورد استفاده برای فریب‌دادن کاربران برای نصب نرم‌افزارهای جاسوسی بیان شده است:

·  بازکردن ایمیل اسپمی

·  کلیک کردن روی پنجره‌های بازشونده فریبنده

·  دانلود کردن رایگان برنامه‌ها، بازیها، ابزارها و غیره

·  برنامه‌های اشتراک فایل

·  مشاهده وب‌سایتهای ناجور!

·  نرم‌افزارهای اجرای فایلهای صوتی و تصویری آنلاین

درحالیکه حجم فراوانی از محتوا روی اینترنت قرار دارد که برای تماشای اعمال شما بصورت پنهانی طراحی نشده است، بسیاری از نرم‌افزارهای رایگان یا ازرده‌خارج وجود دارد که بی‌سروصدا همراه با نرم‌افزار جاسوسی وارد کامپیوتر شما می‌شود. نرم‌افزار جاسوسی نه تنها علائق شما را برای تبلیغ‌کنندگان آشکار می‌سازد، بلکه می‌تواند منجر به افشای اطلاعات شخصی نیز شود. ببینیم نرم‌افزار جاسوسی چگونه روی هارددیسک شما قرار میگیرد و شما برای جلوگیری از آن چه می‌توانید بکنید.

اولا، یکی از بزرگترین اشتباهاتی که کاربران انجام میدهند این است که قبل از شروع گشت و گذار در وب تنظیمات سطح امنیتی خود را بسیار پایین انتخاب می‌کنند. سطح امنیتی پایین به تمام کوکی‌ها و برنامه‌های جاسوسی به سادگی اجازه ذخیره شدن در حافظه کامپیوتر را میدهد. کارهایی که شما می‌توانید برای دور نگهداشتن نرم‌افزارهای جاسوسی از سیستم خود انجام دهید شامل موارد زیر است:

نرم‌افزارهای جاسوسی و مقابله با آنها (۲)

انواع و اهداف نرم‌افزارهای جاسوسی مختلف

 نرم‌افزار جاسوسی هرچه نباشد، حداقل یک عامل آزاردهنده است که سرعت کامپیوتر را کم می‌کند، هارددیسک سیستم را بی‌جهت پر می‌کند و کامپیوتر شما را به هدفی برای تبلیغ‌کنندگان تبدیل می‌کند. فراتر از آگاهی از اطلاعات خصوصی شما، نرم‌افزار جاسوسی می‌تواند بعنوان ابزاری برای جرائمی مانند تقلب در شناسایی مورد استفاده قرار گیرد. در ادامه لیستی از انواع مختلف نرم‌افزارهای جاسوسی و هدفشان ارائه می‌شود.

ثبت‌کنندگان نشانی‌های وب و صفحات نمایش

نرم‌افزارهای جاسوسی و مقابله با آنها (۱)

نرم‌افزار جاسوسی چیست؟

حتما تاحالا برایتان پیش آمده است که در حال کار با اینترنت ناگهان پنجره‌های مختلف زیادی بدون میل شما باز می‌شوند که اصطلاحا popup windows نام دارند و وقت زیادی را باید برای بستن آنها صرف کنید. اگر در آن موقع کم‌حوصله باشید سریعا از کوره در میر‌وید! این مطلب به شما کمک می‌کند که متوجه شوید این پنجره‌های مزاحم از کجا می‌آیند.

چک لیست کشف نفوذ در سیستم عامل Windows NT (قسمت اول)

این مقاله به صورت کلی گام هایی را بیان می کند که برای تشخیص به خطر افتادن سیستم عامل Windows NT مورد استفاده قرار می گیرند. مدیران سیستم  می توانند از این اطلاعات بهره گرفته و نفوذ های احتمالی به سیستم هایی که از این سیستم عامل بهره می گیرند را ردیابی کنند. مطالعه همه بخش های این مقاله برای مدیرانی که مایل به شناسایی نقاط ضعف سیستم های خود هستند مفید است.

علاوه بر استفاده از نکات مطرح شده در این مقاله بهره گیری از نسخه های به روز رسان و وصله های ارائه شده توسط تولید کنندگان نرم افزار هم باید به صورت مرتب و جدی انجام شود.

 

الف. ردیابی علائمی که خطرات احتمالی سیستم  را نشان می دهند:

۱- Log  فایل های ایجاد شده بر روی سیستم را بررسی کنید تا اتصالات به دستگاه از نقاط غیرمعمول و یا فعالیت های غیرمعمول شناسایی شوند. می توان با استفاده از Event Viewer ورود های عجیب به سیستم(Logon)، نقص سرویس ها و یا روشن و خاموش شدن های غیر عادی را بررسی کرد. در صورتی که حفاظ[1]، خادم وب و یا مسیریاب  سیستم فعالیت های جاری خود را بر روی دستگاهی دیگر ثبت می کنند، باید log های ذخیره شده بر روی آن دستگاه ها  هم بررسی شود. به خاطر داشته باشید تنها در صورتی این اطلاعات مفید می باشد که فایل های ثبت فعالیت ها فقط قابلیت اضافه کردن داشته باشند. بسیاری از نفوذکنندگان به سیستم ها با ویرایش فایل های log  ردپای خود را از روی سیستم پاک می کنند.

۲- کاربران و گروه های عجیب را بررسی کنید. برای این کار می توانید از ابزار User Manager و یا دستورات ‘net user’، ‘net group’ و ‘net localgroup’ بهره بگیرید. اطمینان حاصل کنید شناسه GUEST که به صورت پیش فرض ساخته می شود در صورتی که سیستم به آن نیاز ندارد، غیرفعال باشد.

پنجره آسیب پذیری، دلیلی برای هک شدن

آیا تنها داشتن یک ضد ویروس قدرتمند و به روز یا  اعمال به موقع پچهای امنیتی تضمین مناسبی برای ایمنی سیستمهاست؟  پاسخ به این سئوال چندان که به نظر میرسد آسان نیست. پاسخ رسمی به این سئوال مثبت است. بعبارتی تولید کنندگان نرم افزار شما را مطمئن میکنند که تنها در صورت رعایت این موارد کامپیوتر شما ایمن خواهد بود. اما واقعیت چیز دیگریست. آنها تا زمانی که مجبور به اعتراف نشوند حقیقت را نمیگویند. تنها پس از آمدن یک دو جین ویروسها و کرمهای اینترنتی اخیر بود که میکروسافت وادار به اعتراف شد. البته حتی در همین شرایط هم باز چنان وانمود میشود که گویی اوضاع کاملا در کنترل است.

اجازه دهید تا باز گردیم به سئوال ابتدای بحث. پاسخ به این سئوال منفی ست. هرچند اعمال قواعد امنیتی، به روزرسانی نرم افزارها و سایر راهکارهای امنیتی (از جمله توصیه های IRCERT)  شما را تا حدود زیادی ایمن میکند اما هیچکدام تضمین صددرصدی به شما نمیدهند. واقعیت نه چندان خوشایند اینکه این راه حلها تنها افراد را در برابر تعدادی آماتور یا اصطلاحا Script Kiddies  و یا ویروسها مصون می سازند. اما کلاه سیاهها (حساب سازمانهای جاسوسی و شرکتهای بزرگ جداست!) کماکان هر زمان که بخواهند با چند کلیک میتوانند وارد کامپیوتر شخصی ما شوند. اخیرا یکی از موسسات مرتبط با سازمان جدید التاسیس امنیت داخلی آمریکا  طی گزارشی که برای این سازمان تهیه شده به یک فاکتور تعیین کننده اشاره کرده است: پنجره آسیب پذیری.

پنجره آسیب پذیری مدت زمان آسیب پذیری سیستم شما در برابر یک شکاف امنیتی یا حمله اینترنتی است. این زمان عبارت از فاصله میان کشف یک مشکل امنیتی (عموما توسط هکرها) تا پیدا شدن راه حل مربوطه (توسط شرکت مسئول) و در نهایت اعمال راه حل مربوطه توسط شما. سیکل متداول این ماجرا به این شکل است:

• روز اول: انتشار خبر وجود یک شکاف امنیتی در یکی از بولتنها و گروههای امنیتی
• روز چهاردهم تا شصتم: متخصصیت شرکت مسئول به وجود شکاف امنیتی مربوطه اعتراف میکنند. و شروع به تولید وصله امنیتی میکنند
• روز سی ام تا نود ام: تولید وصله امنیتی در شرکت مسئول و تست نرم افزار. این مرحله مهم ترین مرحله است زیرا در سالهای اخیر بسیار پیش آمده که یک وصله امنیتی بدون انجام تستهای کافی وارد بازار شده است و در نتیجه گرچه مشکل امنیتی اولیه را حل کرده است اما خود مشکلات جدیدی را ایجاد کرده است. این مشکلات جدید عمدتا مشکلات پایداری هستند اما گهگاه مشکلات امنیتی را نیز شامل شده اند. به این دلایل این روزها قبل از ارائه یک وصله امنیتی تستهای بسیاری  بر روی آن انجام میشود که این کار به زمان زیادی نیاز دارد. این زمان مهمترین بخش پنجره آسیب پذیری است.
• روز 60 تا 180: در این دوره وصله امنیتی مربوطه در دسترس عموم قرار میگیرد. جالب است بدانید این زمان در مورد شکاف ASN.1 چیزی در حدود 200 روز بود.
• روز 90 تا 270: طی این دوره وصله امنیتی به صورت عام توسط کاربران مورد بهره برداری قرار میگیرد.

فایلهای خود را از دید دیگران پنهان کنید

اگر شما چندین کامپیوتر را در شبکه کوچک خود به یکدیگر وصل کرده باشید و به اشتراک گذاری فایلها را نیز فعال کرده باشید، قادر خواهید بود فایلهایی را که روی کامپیوترهای دیگر شبکه شما قرار دارند باز کرده و به محتویات آن دست یابید. قابلیت به اشتراک گذاشتن فایلها معمولا کار کاربران را راحت می کند. ولی ممکن است نخواهید تمامی افراد شبکه به تمامی فایلها یا فولدرهای شما دسترسی داشته باشند. برای مثال در یک شبکه خانگی، ممکن است نخواهید فرزندانتان به فایلهای کاری یا شخصی شما دست یابند. خوشبختانه شما می توانید در مورد هر فایل یا فولدر تعیین کنید که چه کسانی اجازه دستیابی به آن را دارند. در نتیجه فقط خود شما و افرادی که به آنها مجوز داده اید قادر خواهند بود فایلهای شما را ببینند. حتی اگر کاربر دیگری با نام کاربری خود و از طریق سیستم شما وارد شبکه شود، باز هم در صورت نداشتن مجوز قادر نخواهد بود فایلهای شما را ببیند.

برای محدود کردن دسترسی به فایلها و فولدرها

• روی کامپیوتری که فایلها را به اشتراک می گذارد حسابهای کاربری ایجاد کنید. برای هر فردی که می خواهید بتواند به فایلها دسترسی داشته باشد یک حساب کاربری با کلمه عبور مجزا ایجاد نمایید. به این ترتیب کامپیوتری که فایلها را به اشتراک می گذارد کاربران را از یکدیگر تشخیص خواهد داد.
• دسترسی Administrator را به فایلهای خود حذف کنید. به صورت پیش فرض فقط حساب کاربری خود شما و کاربرانی با حساب کاربری Computer Administrator اجازه دسترسی به فایلهای شما را دارا هستند. شما می توانید دسترسی Administrator را حذف کنید. برای بدست آوردن اطلاعات بیشتر در مورد کاربر Administrator و کاربر محدود، می توانید بخش ایجاد و تنظیم حسابهای کاربری را مطالعه نمایید.
• اگر می خواهید سایر کاربران بتوانند به فایلهای شما دسترسی داشته باشند، برای فایلها و فولدرهای خود مجوز تعیین کنید. این دسترسی می تواند از طریق کامپیوتر دیگری روی شبکه و یا از طریق کامپیوتر خودتان با حساب کاربری دیگری باشد.